تک‌‌خدایی و زبان خشونت (۱)

«تک‌خدایی و زبان خشونت» از یان آسمَن، به بررسی زبان خشونت‌آمیز متون دینی با محوریت کتاب مقدس می‌‌پردازد که قرآن نیز زیر تاثیر آن بوده است. کانون توجه این درس‌گفتار، بیان روایی دین توحیدی با تمرکز بر زبان خشونت‌آمیز آن است.

ترجمه پیش رو در دو بخش منتشر می‌‌شود. در بخش نخست، که با مقدمه‌ای در معرفی آن آغاز می‌‌شود، نویسنده به توصیف چرایی انتخاب موضوع زبان خشونت در متن مقدس و به طرح پرسش علت توصیف‌های خشونت‌بار متون توحیدی از ایجاد و گسترش دین می‌‌پردازد. نویسنده قصد دارد بدون در افتادن به بحث و جدل‌های بیهوده، داعیه حقیقت انحصاری ادیان توحیدی را بررسی کند. او در این بررسی معناآفرینی فرهنگی را مبنا قرار می‌‌دهد، یعنی به روایت‌های کلان و تفاوت‌های راهبردی‌ای توجه و اشاره می‌‌کند که یک جامعه با کاربرد آن‌‌ها در جهان و زمان، مسیر نظری و عملی خود را می‌‌یابد. جلوه‌های دیگر این معنابخشی فرهنگی اسطوره‌‌ها، نماد‌ها، تصویر‌ها و متون ادبی‌ای هستند که به کار، تفکر، خاطرات و طرح‌های کسانی معنی می‌‌بخشند که در افق معنایی آن‌‌ها زندگی می‌‌کنند. مولف سپس به این پرسش می‌‌رسد که چرا بیان گسترش و چیرگی تک‌خدایی در متن مقدس با زبان خشونت صورت می‌‌گیرد.