در دوران زمامداری طالبان در سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بسیاری از سرگرمی های بی ضرر و مردم پسند، از کایت سواری تا شطرنج، برای مردم افغان ممنوع بود. نافرمانی از قوانین محدودکننده بی شماری که طالبان وضع کرده بود، مجازات های شدیدی از قطع عضو تا اعدام در ملاعام را به دنبال داشت. تحصیل زنان و دختران ممنوع بود و پوشیدن برقع که از نوک سر تا پای زنان را می پوشاند، در سراسر افغانستان اجباری بود. حتی خندیدن دختران با صدای بلند ممنوع بود. این نوشته نگاهی دارد به شجاعت زن افغان در شکستن این سکوت.